i love yogyakarta
Blijf op de hoogte en volg Pascalle
04 Februari 2013 | Indonesië, Jogjakarta
Zaterdag onze eerste toeristenattractie bezocht.
's ochtends werden we natuurlijk weer door bu Santi opgehaald. Ze had weer een ouder geregeld om ons naar de kraton te brengen. Nog steeds ongelooflijk wat ze hier allemaal voor je willen doen. En stiekem ook wel een beetje schuldig dat ze ons overal naartoe moeten brengen. Maar toch maar weer gezellig ingestapt bij de papa van een kindje uit de kindergarten en naar onze eerste toeristenattractie gebracht.
Het paleis van de sultan. Hier moesten we een kaartje aan onze tas hangen om aan te tonen dat we hadden betaald om onze camera mee te nemen. Heel slim geld verdienen, al kostte het 1000 rupiah en dat is omgerekend nog geen 10 eurocent, maar toch.
Aan het begin van het ontzettend grote landgoed stonden verschillende gidsen te wachten. Ook wij kregen een man toegewezen. Dit leek ons wel interessant, want we wilden best wel wat meer weten over dit paleis en wie er woonde en wanneer blabla.
Bij de kassa werd ons gevraagd uit welk land we kwamen, zodat ze de goede gids toe konden wijzen. Wij kregen een heel klein, kromlopend mannetje met glazen oog, op blote voeten toegewezen. Ik vond hem eerst een beetje eng, maar wat bleek hij was al 80 jaar oud en woondde dus ook in Indonesië tijdens de tijd van Nederlands-Indië. Hij sprak dus vloeiend Nederlands! Ontzettend grappig. Hele verhalen vertelde hij over vanalles en nog wat. Maar niet echt over het paleis. Hij noemde zichzelf een echte kletsmajoor en alle kleine jongetjes die langskwamen waren kleine klootzakjes.
We zijn niet erg veel te weten gekomen over de kranton, maar hebben wel ontzettend hard gelachen om wat deze leuke man ons allemaal kon vertellen. Ook vond hij het in de tijd van Nederlands-Indië fijner leven, want volgens hem was het land nu een grote corrupte bende.
(ik zal even een foto uploaden van ons met onze grote vriend).
Toen we het paleis uitkwamen gingen we naar het zwembad van de sultan. Wat zag dat er ontzettend uitnodigend uit in die hitte zeg!
Maar helaas het was alleen maar om naar te kijken. En kijken doe je met je oogjes.
Na ons bezoek aan het paleis gingen we door naar Jalan Malioboro! De grootste winkelstraat van Yogya. Dit deden we dan ook geheel in stijl met de becak! Wat we overigens wel onzettend zielig vonden voor het mannetje die iedere heuvel af moest stappen om ons naar boven te duwen. Stomme verwende Hollanders dat we zijn. Maargoed iedereen doet het daar en lopen was echt heel ver.
In de winkelstraat konden de Indonesiers hun ogen weer niet van ons af houden en werden er weer verschillende foto's gemaakt. (wat lijkt me beroemd zijn toch verschrikkelijk).
In de winkel even alle vier dezelfde polo en een blousje gekocht. Want op school dragen kinderen en leerkrachten een uniform en wij willen ons wel aanpassen aan hun cultuur, dus ook wij dragen dezelfde shirts op school.
Daarna zijn we lekker naar huis gegaan om even uit te rusten van de lange vermoeiende, warme dag.
's avonds gingen we op pad voor ons avondmaal. Nasi Goreng waren we ondertussen wel een beetje zat, dus opzoek naar een tentje waar ze ook iets anders hadden. Dit deden we te voet, want scooter rijden durfde we nog niet. Heel de straat hebben we afgelopen en aan het einde van de straat zat een restaurantje waar ze vegetables op de kaart hadden staan en hier snakten we ondertussen wel naar. Helaas viel dit een beetje tegen en was alles koud, maar gelukkig hadden we nog de witte lijst.
Zondag zijn we op eigen houtje naar ambarukmo plaza gegaan. Een mega winkelcentrum bij ons in de buurt. Zelf met de taxi en daar de hele dag rondgewandeld om nog wat spulletjes voor onze kamers en wat leuke kleding te kopen. Het kost hier toch allemaal niks.
Wat een super mall was dit zeg! We werden er helemaal vrolijk van. Als lunch hebben we een lekkere clubsandwich op en 's avonds pepperbeef met jawel BROCOLLI! jeuj.
Dus helemaal blij met onze aankopen en voldaan na heerlijk eten gingen we terug naar buiten om een taxi aan te houden.
Eenmaal in de taxi moest onze chauffeur natuurlijk weten waar we heen moesten.
Ojaaaaa... wat is eigenlijk de naam van ons guesthouse? En in welke straat zit het eigenlijk? Alle 4 hadden we geen idee! Ook sprak onze chauffeur geen Engels dat hielp wel even mee. Wat nu?
Met wat handen en voeten werk kregen we hem de weg ongeveer uitgelegd (want ja die wisten we dan gelukkig nog wel) en waren we in een kwartiertje thuis.
Snel even gevraagd wat de straat was en hoe ons guesthouse heet, zodat we dat niet meer vergeten..
Ik zal zo snel mogelijk aan jullie laten weten wat mijn postadres is, maar dat weet ik nu nog niet precies, want ik weet niet of ze iets van een postcode ofzo hebben. I let you know!
Maandag was het dan zover (vandaag). Onze eerste dag lesgeven op Teruna Bangsa.
Rond half 8 werden we weer door bu Santi opgehaald om naar school te gaan. Wij begonnen de ochtend in de kindergarten. Hier zijn de kindjes 3 jaar oud. Ja ze gaan hier al vanaf hun derde jaar naar school. Ook kunnen deze kindjes al netjes binnen de lijntjes kleuren en tot drie tellen in het Engels. Echt even een wauw momentje.
Deze kindjes gaan om de dag van 8 tot 10 uur naar school. Niet zo lang dus, maar ze leren best veel.
De rest van de schooldag zijn we bij kelas satu tot en met kelas enam gaan kijken. dit is groep 3 tot en met groep 8.
Deze kinderen krijgen vier dagen in de week 35 minuten Engelse les van ons. In groep 3 en 4 was het communiceren soms nog een beetje moeilijk, maar door heel rustig te praten begrepen ze toch echt al zoveel Engelse woorden. Ze leren hier echt wel veel!
Om kwart over 1 's middags waren we klaar. Heerlijk dat de schooldagen hier al om kwart over 1 afgelopen zijn. Op school kregen we weer een lunch en na de lunch was het dan zo ver! We zouden helmen gaan scoren voor ons vieren, want de scooters stonden ook al voor ons klaar. En helmen zijn hier dan wel weer verplicht voor iedereen!
Maar een goedkoop winkeltje zat volgens bu Santi ongeveer 25 minuutjes op de scooter van school af. Dus even wat helmen van de teachers bij elkaar gesprokkeld en toen was het dan eindelijk zo ver!
Ik had de eer om als eerste samen met Hedwich de weg op te gaan het te drukke en chaotische verkeer van Indonesië in.
Bregje bij mij achterop en sabine bij Hedwich! In het begin was het een beetje eng, maar ik had al snel de smaak te pakken.
Allemaal een stoere helm gescoord en weer terug naar huis. Ik kan zelfs al wennen aan het aan de verkeerde kant van de weg rijden. Ook heb ik mijn rijstijl al lekker aan de Indo's aangepast.
Voor de bezorgde opa's oma's tantes ooms en papas en mamas: Ja ik ben ontzettend voorzichtig en de bomen staan hier best ver van de weg af!
Natuurlijk kunnen we het nu niet meer laten om overal heen te scooteren met zijn vieren en zijn we vanavond lekker zelf naar Ambarukmo plaza gereden om wat te eten.
Wel hebben we een mooi lapje gekocht om voor onze neus en mond, want ik zweer je, een ritje op de scooter staat gelijk aan een heel leven twee pakjes sigaretten per dag roken!
Wat een lucht, wat een uitlaatgassen, onvoorstelbaar!
Ondertussen lig ik nu weer lekker in mijn bedje, op mijn eigen kamertje en ga ik nu snel slapen, want morgen worden we om half 8 weer op school verwacht!
Tot snel, weltrusten en bedankt voor alle super leuke en lieve reacties! Daar word ik ontzettend vrolijk van!
xxxxx
's ochtends werden we natuurlijk weer door bu Santi opgehaald. Ze had weer een ouder geregeld om ons naar de kraton te brengen. Nog steeds ongelooflijk wat ze hier allemaal voor je willen doen. En stiekem ook wel een beetje schuldig dat ze ons overal naartoe moeten brengen. Maar toch maar weer gezellig ingestapt bij de papa van een kindje uit de kindergarten en naar onze eerste toeristenattractie gebracht.
Het paleis van de sultan. Hier moesten we een kaartje aan onze tas hangen om aan te tonen dat we hadden betaald om onze camera mee te nemen. Heel slim geld verdienen, al kostte het 1000 rupiah en dat is omgerekend nog geen 10 eurocent, maar toch.
Aan het begin van het ontzettend grote landgoed stonden verschillende gidsen te wachten. Ook wij kregen een man toegewezen. Dit leek ons wel interessant, want we wilden best wel wat meer weten over dit paleis en wie er woonde en wanneer blabla.
Bij de kassa werd ons gevraagd uit welk land we kwamen, zodat ze de goede gids toe konden wijzen. Wij kregen een heel klein, kromlopend mannetje met glazen oog, op blote voeten toegewezen. Ik vond hem eerst een beetje eng, maar wat bleek hij was al 80 jaar oud en woondde dus ook in Indonesië tijdens de tijd van Nederlands-Indië. Hij sprak dus vloeiend Nederlands! Ontzettend grappig. Hele verhalen vertelde hij over vanalles en nog wat. Maar niet echt over het paleis. Hij noemde zichzelf een echte kletsmajoor en alle kleine jongetjes die langskwamen waren kleine klootzakjes.
We zijn niet erg veel te weten gekomen over de kranton, maar hebben wel ontzettend hard gelachen om wat deze leuke man ons allemaal kon vertellen. Ook vond hij het in de tijd van Nederlands-Indië fijner leven, want volgens hem was het land nu een grote corrupte bende.
(ik zal even een foto uploaden van ons met onze grote vriend).
Toen we het paleis uitkwamen gingen we naar het zwembad van de sultan. Wat zag dat er ontzettend uitnodigend uit in die hitte zeg!
Maar helaas het was alleen maar om naar te kijken. En kijken doe je met je oogjes.
Na ons bezoek aan het paleis gingen we door naar Jalan Malioboro! De grootste winkelstraat van Yogya. Dit deden we dan ook geheel in stijl met de becak! Wat we overigens wel onzettend zielig vonden voor het mannetje die iedere heuvel af moest stappen om ons naar boven te duwen. Stomme verwende Hollanders dat we zijn. Maargoed iedereen doet het daar en lopen was echt heel ver.
In de winkelstraat konden de Indonesiers hun ogen weer niet van ons af houden en werden er weer verschillende foto's gemaakt. (wat lijkt me beroemd zijn toch verschrikkelijk).
In de winkel even alle vier dezelfde polo en een blousje gekocht. Want op school dragen kinderen en leerkrachten een uniform en wij willen ons wel aanpassen aan hun cultuur, dus ook wij dragen dezelfde shirts op school.
Daarna zijn we lekker naar huis gegaan om even uit te rusten van de lange vermoeiende, warme dag.
's avonds gingen we op pad voor ons avondmaal. Nasi Goreng waren we ondertussen wel een beetje zat, dus opzoek naar een tentje waar ze ook iets anders hadden. Dit deden we te voet, want scooter rijden durfde we nog niet. Heel de straat hebben we afgelopen en aan het einde van de straat zat een restaurantje waar ze vegetables op de kaart hadden staan en hier snakten we ondertussen wel naar. Helaas viel dit een beetje tegen en was alles koud, maar gelukkig hadden we nog de witte lijst.
Zondag zijn we op eigen houtje naar ambarukmo plaza gegaan. Een mega winkelcentrum bij ons in de buurt. Zelf met de taxi en daar de hele dag rondgewandeld om nog wat spulletjes voor onze kamers en wat leuke kleding te kopen. Het kost hier toch allemaal niks.
Wat een super mall was dit zeg! We werden er helemaal vrolijk van. Als lunch hebben we een lekkere clubsandwich op en 's avonds pepperbeef met jawel BROCOLLI! jeuj.
Dus helemaal blij met onze aankopen en voldaan na heerlijk eten gingen we terug naar buiten om een taxi aan te houden.
Eenmaal in de taxi moest onze chauffeur natuurlijk weten waar we heen moesten.
Ojaaaaa... wat is eigenlijk de naam van ons guesthouse? En in welke straat zit het eigenlijk? Alle 4 hadden we geen idee! Ook sprak onze chauffeur geen Engels dat hielp wel even mee. Wat nu?
Met wat handen en voeten werk kregen we hem de weg ongeveer uitgelegd (want ja die wisten we dan gelukkig nog wel) en waren we in een kwartiertje thuis.
Snel even gevraagd wat de straat was en hoe ons guesthouse heet, zodat we dat niet meer vergeten..
Ik zal zo snel mogelijk aan jullie laten weten wat mijn postadres is, maar dat weet ik nu nog niet precies, want ik weet niet of ze iets van een postcode ofzo hebben. I let you know!
Maandag was het dan zover (vandaag). Onze eerste dag lesgeven op Teruna Bangsa.
Rond half 8 werden we weer door bu Santi opgehaald om naar school te gaan. Wij begonnen de ochtend in de kindergarten. Hier zijn de kindjes 3 jaar oud. Ja ze gaan hier al vanaf hun derde jaar naar school. Ook kunnen deze kindjes al netjes binnen de lijntjes kleuren en tot drie tellen in het Engels. Echt even een wauw momentje.
Deze kindjes gaan om de dag van 8 tot 10 uur naar school. Niet zo lang dus, maar ze leren best veel.
De rest van de schooldag zijn we bij kelas satu tot en met kelas enam gaan kijken. dit is groep 3 tot en met groep 8.
Deze kinderen krijgen vier dagen in de week 35 minuten Engelse les van ons. In groep 3 en 4 was het communiceren soms nog een beetje moeilijk, maar door heel rustig te praten begrepen ze toch echt al zoveel Engelse woorden. Ze leren hier echt wel veel!
Om kwart over 1 's middags waren we klaar. Heerlijk dat de schooldagen hier al om kwart over 1 afgelopen zijn. Op school kregen we weer een lunch en na de lunch was het dan zo ver! We zouden helmen gaan scoren voor ons vieren, want de scooters stonden ook al voor ons klaar. En helmen zijn hier dan wel weer verplicht voor iedereen!
Maar een goedkoop winkeltje zat volgens bu Santi ongeveer 25 minuutjes op de scooter van school af. Dus even wat helmen van de teachers bij elkaar gesprokkeld en toen was het dan eindelijk zo ver!
Ik had de eer om als eerste samen met Hedwich de weg op te gaan het te drukke en chaotische verkeer van Indonesië in.
Bregje bij mij achterop en sabine bij Hedwich! In het begin was het een beetje eng, maar ik had al snel de smaak te pakken.
Allemaal een stoere helm gescoord en weer terug naar huis. Ik kan zelfs al wennen aan het aan de verkeerde kant van de weg rijden. Ook heb ik mijn rijstijl al lekker aan de Indo's aangepast.
Voor de bezorgde opa's oma's tantes ooms en papas en mamas: Ja ik ben ontzettend voorzichtig en de bomen staan hier best ver van de weg af!
Natuurlijk kunnen we het nu niet meer laten om overal heen te scooteren met zijn vieren en zijn we vanavond lekker zelf naar Ambarukmo plaza gereden om wat te eten.
Wel hebben we een mooi lapje gekocht om voor onze neus en mond, want ik zweer je, een ritje op de scooter staat gelijk aan een heel leven twee pakjes sigaretten per dag roken!
Wat een lucht, wat een uitlaatgassen, onvoorstelbaar!
Ondertussen lig ik nu weer lekker in mijn bedje, op mijn eigen kamertje en ga ik nu snel slapen, want morgen worden we om half 8 weer op school verwacht!
Tot snel, weltrusten en bedankt voor alle super leuke en lieve reacties! Daar word ik ontzettend vrolijk van!
xxxxx
-
04 Februari 2013 - 18:05
Tianda:
Hey Passie!
Wat weer een mooi stuk:D aan het eind sws een boek van laten maken!! Slaap lekker en tot je volgende verslag!! Xx -
04 Februari 2013 - 19:28
Herman Mariette:
Hey Pascalle,
Kei leuk die verslagen, je schrijft echt heel goed!!!
Nog wat foto's erbij en je kunt het zo als boek uitgeven.
Weltrusten en we wachten alweer op het volgende verslag.
groetjes Herman Mariette en de kids. -
04 Februari 2013 - 19:37
Irene:
Lieve Pascalle!
Echt wat een super verhaal weer! Ik ziet hier echt mee te genieten van jullie avonturen!
Veeel plezier morgen op stage!
XXX -
04 Februari 2013 - 20:25
Annet:
Top schatje! XXX -
04 Februari 2013 - 20:27
Michelle:
Haai schatje, dat was weer een mooi stukje.
Zie het al helemaal voor me, vier blonde meiden
Scheurend door het verkeer in Indonesië alsof ze
Niks anders gewent zijn haha
Welterusten meske -
04 Februari 2013 - 21:50
Tine :
Hoi Pasje, dat is genieten je verhalen, leuk dat je op de weg aan ons denk.
ga zo door dikke kus doei. -
05 Februari 2013 - 00:21
Jeroen:
Haha nou snap ik het: Buscalle is indonesisch voor bu pascalle maar dan snel uitgesproken.
Dat die kinderen in nederland dat weten. knap hoor.
Ik kan het me helemaal voorstellen hoe jullie het daar hebben. Het is even een cultuurshock maar als je daar eenmaal doorheen kan kijken is het fantastich.. Ik ben heel Jaloers...
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Jeroen
-
05 Februari 2013 - 12:46
Tonny En Aad:
Pascalle weer een geweldig reisverslag wij, je opa en oma hebben er van genoten, ga zo door.
zal je voor zichtig zijn!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!( grapje???????????????????)
kus opa en oma -
06 Februari 2013 - 11:54
Elke:
Hahaha lekker pas! Zet m op! <3 -
06 Februari 2013 - 14:34
Bieneke:
He!!, wat lekker zo'n reisverslag, wat veel indrukken komen er op je af, wat goed dat je een doekje voor je gezicht doet, want uitlaatgassen zijn smerig.
Tot het volgende verslag, we genieten er allemaal van.
dikke zoen, bieneke. -
08 Februari 2013 - 18:50
Fia Bardie:
Ha Pascalle Eindelijk je blog gelezen wat maak je veel boeiends mee!
Zijn die kinderen nu zo intelligent dat ze al zoveel kennen het is heel leuk om van alles van je te lezen.
Ik kan me voorstellen dat je lekker op zo'n brom geval rondrijd je past je snel aan.
Nou hier zijn de uitstapje naar het kinder carnaval op school van de kleinkinderen en zondag naar de grote optocht met zijn allen kijken.
Zondagavond komt het viertal gezellig bij mij slapen kunnen Maartje en Jeroen lekker carnaval vieren.
Een heel fijne tijd daar en ik kijk naar het volgende verslag uit.
Heel veel liefs Fia -
11 Februari 2013 - 11:46
Riekie Muller:
Hoi Pascalle,
Daar gaat tie. je oma zit hier bij me. heeft verteld hoe ik moet reageren op je verslag.
dit is een test. We kijken uit naar je volgende verslag
lieve groetjes, ook van Oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
