Allemachtig prachtig!

Zo er zijn weer ruim twee weken voorbij en ik ben heel wat ervaringen rijker! in en woord: WAUW!

Eerst nog even het laatste nieuws over het verlengen van ons visum. De week voor we naar Sumatra gingen was dit namelijk een heel gedoe! Er was vanalles aan de hand tussen de school en de immigratie dienst. Wat precies zullen we nooit weten, maar er is sinds kort een nieuwe leidinggevende voor de afdeling van visum verlenging en er waren nieuwe regels gemaakt over visa, dus dit betekende dat ze ons visum niet wilden verlengen, omdat wij helemaal geen stage mochten lopen op dit visum en blablabla. Uiteindelijk bedachten de officiertjes dat ze Bregje en Sabine moesten interviewen, omdat zij hun paspoort al ingeleverd hadden. In dit interview werd dan ook even doodleuk medegedeeld dat ze hun paspoort wel terug konden krijgen om 19u die avond in de karaokebar. Ze waren dus lekker op de versiertour en dan sta je natuurlijk helemaal machteloos als twee meisjes die zonder paspoort niet naar Sumatra kunnen en zonder visum verlenging na anderhalve maand terug naar Nederland worden gestuurd.
Gelukkig hebben wij onze lieftallige leraar Patrick die vanuit Nederland wat druk heeft weten te zetten en onze school heeft wat belangrijke mensjes hier en daar waardoor we het toch voor elkaar hebben gekregen dat ons visum verlengd wordt. Maar de procedure werd stop gezet tot na onze vakantie in Sumatra omdat onze paspoorten niet bij de immigratie konden blijven. Gisteren hebben we dus opnieuw alle formulieren ingevuld en nu alle vier ons paspoort ingeleverd! 1 april moeten we terug komen voor pasfotos en betaling. Laten we hopen dat dit nu allemaal wat soepeler verloopt.

Genoeg over ons visum, vorige week maandag was het namelijk zo ver! 's Ochtends vertrokken we om 6uur naar het vliegtuig om onze droomreis in de jungle van Sumatra te gaan maken.

Nadat we op het vliegveld in Yogya en Jakarta overal de verkeerde kant op werden gestuurd en veel te laat in het vliegtuig naar Medan aankwamen, hoewel we dachten dat we super op tijd waren.
Rond 14u kwamen we in Medan aan en stond er al een chauffeur op ons te wachten, met een echt naambordje, hoe leuk!
Vanaf het vliegveld stond ons een autorit van 3 uur naar de jungle van Bukit Lawan te wachten.
Tijdens deze rit hebben we al kunnen ervaren dat Sumatra heel anders is dan Java. Vooral toen we de grote stad uitreden. De wegen waren ontzettend slecht met grote kuilen en wat ik nog het meest bizar vond om te zien was, dat daar iedereen op een scooter rijdt, en met iedereen bedoel ik vooral kinderen van ongeveer 7 of 8 jaar oud. Dat heb ik zelfs in Java nog niet gezien en daar heb ik ook al best veel nieuwe dingen ervaren. En die kinderen rijden hard, geloof me, op grote schakelbrommers.
Na drie uur rijden kwamen we aan bij een grote wiebelbrug over een prachtige rivier, waarover we bij onze lodges aankwamen. Het was echt een parardijsje en de kamers waren prachtig, de badkamer was zelfs aapjesproef, er zat een groot gat in het plafond en er was een soort jungle tuin in de badkamer gemaakt waardoor de aapjes de badkamer in konden. (niet dat dit gebeurde, maar toch leuk bedacht).
Onderweg naar het restaurantje hebben we meteen het eerste aapje gespot dat was echt heel tof.
De volgende dag gingen we de jungle in op zoek naar orang oetans. We hadden een hele grappige gids die met ons de jungle in ging. Hij vertelde vanalles over de omgeving en de orang oetans en we hebben uiteindelijk 6 orang oetans gespot waaronder een babytje van 6 weken. En ze natuurlijk banaantjes gevoerd! Ja zo dichtbij waren ze!!

De volgende dag was het tijd om door te reizen naar de volgende plaats, Tangkahan. Hier zouden we de olifanten gaan zien. Maar om hier te komen moesten we weer een reis van drie uur afleggen. Dit keer met een jeep over een onverharde weg met veel kuilen. (een jeep zonder airco, dus de ramen waren open, waardoor wij lekker stof konden happen.
Na 3 uur door elkaar geschud te zijn kwamen we dan eindelijk in Tangkahan aan. Waar we weer over een wiebelbrug bij onze lodge aankwamen. Bij deze lodges waren wij de enige gasten, de rest van de lodges waren ze nog aan het bouwen. Wat betekende dat alle aandacht weer lekker op ons gericht kon worden, want we zijn nog steeds vier interessante blonde meisjes. En worden dus nog steeds 24/7 aangestaard, nageroepen en gefotografeerd tot vervelend toe. In dit dorpje was alleen stroom tussen 18u en 23u 's avonds en geen warm water, maar dat hadden we in Bukit Lawan ook niet.

De eerste twee dagen hebben we een beetje gechilled bij de super mooie rivier en hot spring en genoten van de mooie omgeving, waar we ondertussen al gewend waren geraakt aan alle aapjes. Wel ging er altijd een jongen met ons mee die de omgeving kenden. Hij was 23 jaar en kon door alle toeristen die er kwamen al heel wat woordjes Nederlands. Wat alle Indonezen vooral kunnen zeggen is allemachtig prachtig en dit zeggen ze dan ook vaak. Wat het echt betekent kunnen ze je niet uitleggen haha! We hebben ontzettend gelachen om zijn Nederlandse woordjes. 's Avonds zat hij in het restaurant op zijn gitaar te spelen en vroeg hij of we mee liedjes gingen zingen. Niet veel later drupten er gidsen van overal het restaurantje binnen en zat het ineens goed vol. De hele avond hebben we met zijn alle liedjes zitten zingen dat was echt super gaaf. Ze kenden zelfs Guus Meeuwis liedjes, niet de tekst, maar die konden wij dan weer mooi invullen.
De volgende dag was het zo ver! We gingen naar de olifanten. Ik weet niet wat ik precies verwacht had, maar ik vond het in het begin toch helemaal niks om te zien, want de olifanten zijn toch in een soort van ‘gevangenschap’ ze worden drie dagen in de week vrij de jungle in gelaten, maar toch voelde het in het begin een beetje gek. Gelukkig werden ze verder goed behandeld en hebben we een leuke tijd gehad met de olifanten. Ik zal foto’s proberen te uploaden.

Daarna was het weer tijd voor een lange autorit, door naar Brastagi hier kwamen we laat aan en gingen we de volgende dag weer vroeg weg. We hebben hier alleen even de fruitmarkt gezien die wel echt groot en mooi was!
De volgende dag reden we weer de hele dag naar Samosir. Hier ligt het Tobameer en in het tobameer ligt weer een eiland. Hier is veel te zien over de batak traditie. Het Tobameer is ontstaan door een eruptie van een vulkaan en is echt waanzinnig groot!
Op het eiland zaten we in Tuktuk. Hier hebben we twee scooters gehuurd om de hele dag rond te rijden over het eiland. Er is maar een echt goede weg, dus verdwaald raken was niet echt mogelijk! De volgende dag was het tijd voor onze laatste bestemming. Terug naar de grote stad, Medan. Hier zouden we ’s avonds bij een local familly gaan eten. Met een becak ( op sumatra met een scooter ipv fiets) werden we naar de familie gebracht. Het verkeer is hier nog erger dan op Java! We kregen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. We hadden verwacht samen met de familie te eten, maar werden met zijn vieren aan een tafeltje gezet buiten en de familie ging binnen zitten. Dit vonden we erg jammer, gelukkig hebben we na het eten nog even met de familie kunnen kletsen en met de rest van het dorp die allemaal naar dit ene huisje toegekomen waren om ons te bewonderen. In het begin ongemakkelijk, maar uiteindelijk dus super om deze mensen allemaal te ontmoeten.

De volgende dag was het tijd om weer naar huis te gaan. Hier waren we wel weer aan toe want 9 dagen bij elkaar op de lip was toch wel weer genoeg. Ook al hebben we echt een ontzettende toptijd gehad met zijn vieren!! Een beetje ruimte is wel weer fijn.
Vanaf dat we dinsdagavond thuis zijn gekomen heb ik tot zaterdag in mijn bedje gelegen, want ik had een dikke buikgriep opgelopen. Iedereen van ons was al ziek geweest en ik bleef maar stoer roepen dat ik nog niet ziek was geweest, dat kreeg ik nu dus even dubbel en dwars terug. Gelukkig was het zaterdag weer beter en ben ik nu weer helemaal beter. Morgen gaan we weer terug naar de immigratiedienst dus ik ben benieuwd wat ik jullie volgende week weer te vertellen heb.

Ik hoop dat mijn verhaaltje een beetje overkomt, want eigenlijk is echt niet te beschrijven wat ik allemaal heb ervaren daar! Misschien dat de foto’s het nog wat duidelijker maken als ik ze geupload krijg!

Liefs Pascalle