De eerste dagen in Yogyakarta
Blijf op de hoogte en volg Pascalle
02 Februari 2013 | Indonesië, Jogjakarta
We zijn nu al weer vier dagen in Yogyakarta en hebben al weer ontzettend veel gezien, gedaan en geleerd. Het liefst zou ik iedere dag een heel verslag kunnen schrijven, maar dat lijkt me wat overdreven.
Toch ga ik wel even beginnen bij de aankomst hier!
Woensdagmiddag kwamen we rond 16 uur aan op het vliegveld van Yogyakarta waar de leraressen van de school ons al op stonden te wachten. Ze waren met zijn drieen en vanaf het vliegveld namen we meteen een taksi ( op zijn Indonesisch) naar het verblijf wat ze al voor ons geregeld hadden. Super lief natuurlijk.
De leraressen die ons op kwamen halen waren bu Esfi en bu Inung. (Ze zeggen altijd het woordje 'bu' voor een naam als iemand je vriend is, bij een man komt er pak voor dat is de afkorting van bapak en betekent vader. Bu is de afkorting van Ibu en betekent moeder.)
Hier in Yogyakarta is het verkeer alweer iets gestructureerder dan het in Jakarta was, dus we zaten al wat rustiger in de auto. Toen we in de straat van ons guesthouse kwamen waren we eerst een beetje bang dat het niet zoveel zou zijn wat ze voor ons uitgezocht hadden, wat natuurlijk een beetje ondankbaar klinkt, maar er staan verschillende krotjes in de straat en dat maakt je toch wel een beetje bang. Maar toen we aankwamen bij ons guesthouse was de spanning meteen weg. WAUW wat is dit mooi! Het huis is een grote villa, net nieuw en pas geopend in december 2012.
Het is ontzettend mooi en schoon. De kamers zijn niet erg groot, maar we hebben alles wat we nodig hebben. Er is airco, een normale wc een warme douche en zelfs een tv. We zitten hier nu met zijn tweeen, maar komende maandag krijgen we alle vier een aparte kamer. Nog luxer dus! Dan heeft iedereen een eigen tweepersoonsbed, super chill.
Maar goed, toen we onze spullen even weg hadden gezet namen bu Esfi en bu Inung ons mee naar een klein eettentje, want we hadden nog maar weinig gegeten die dag. Daar kregen we ons eerste echte Indonesische gerechtje. Nasi Goreng en Nasi blabla (naam vergeten) was in ieder geval met tofu. Het smaakte erg lekker.
Daarna zijn we teruggelopen naar onze kamers en zijn we al snel gaan slapen.
De volgende dag kwam bu Santi ons ophalen samen met de lerares van de gym. Achterop de scooter werden we naar Sekolah Teruna Bangsa gebracht. Dat was soms even je ogen dichtknijpen, maar we hebben het overleefd.
Op school kwamen alle kinderen meteen naar ons toe gerend. Blanken zijn hier nog steeds helemaal speciaal. We moesten aan de kleinste kindjes zelfs handtekeningen uit gaan delen.
Daarna kregen we van bu Tika een rondleiding door de school. Ze nam ons alle klassen mee in waar de kinderen meteen begonnen te juichen toen we binnen kwamen. We hebben overal een paar vragen beantwoord en werden toen meegenomen naar de bibliotheek.
Dit is een kleine ruimte met een aantal boekjes, maar wel de plaats waar de airco goed werkt en dat is in de rest van de school niet echt het geval.
De bibliotheek is wel het hok waar we het vaakst zitten iedere dag. Vooral wachten, wat lunchen en kletsen. De kinderen lopen de hele dag door de school te struinen. De structuur daarin hebben we nog niet helemaal door. Soms hebben we het idee dat de lerares ook geen idee heeft waar de helft van de klas uithangt, maar maandag zullen we hier meer van zien.
Na het wachten hebben we buiten even scooter leren rijden. Dit ging al best wel goed, maar tussen de rest van het verkeer rijden was nog best moeilijk aangezien ze hier aan de andere kant van de weg rijden. Goed opletten dus.
Lunch kregen we daarna op school in het aircohok en daarna hebben we weer lekker zitten wachten daar.
's middags hadden de jongens van groep 5 namelijk een voetbal wedstrijd en een moeder van die jongens kwam ons op school ophalen om mee te nemen naar de wedstrijd.
Wij staan echt versteld van hoe gastvrij ze hier allemaal zijn. Iedereen wil alles voor ons doen en staat altijd voor ons klaar.
Daar kunnen ze in Nederland nog eens een voorbeeld aan nemen!
Ook heeft ze ons na de voetbalwedstrijd weer netjes thuis afgezet.
's avonds hebben we pizza gehaald. Die is echt niet te vergelijken met de pizza's die wij hebben. Dat moeten we ze nog maar even leren, want een pizza zonder tomatensaus is niet echt een pizza. Maar na al die rijst was het toch wel lekker.
's nachts kreeg ik super veel last van mijn jetlag en ben ik pas om half 4 in slaap gevallen. De volgende dag waren we allemaal helemaal kapot, maar we moesten toch weer naar school om afspraken te maken over het lesgeven en de directrice en het hoofd van de stichting te ontmoeten.
Dit was erg leuk. Je kunt merken dat het hoofd van de stichting erg veel aanzien heeft. Het is een super lieve man, maar onze collega's stelden zich heel nederig op. Toen we naar huis moesten zou hij ons met de auto naar huis brengen en bu Santi zei dat we ons erg vereerd moesten voelen, want het was erg speciaal dat hij dit zomaar deed.
Eenmaal weer thuis waren we helemaal kapot van alle informatie en indrukken van deze dag dus zijn we even uit gaan rusten.
Sabine voelde zich al niet zo lekker van het eten of de jetlag dat is nog een vraag en ook Bregje voelde zich niet meer zo fit.
Toen kwam onze huisbaas aankloppen met een bordje Nasi Goreng. Hij wilde dit graag voor ons maken als we dat lekker vonden. Sabine hield het bij nasi putih. (witte lijst). In de hal had hij de tafel voor ons gedekt met een drankje erbij. suuuuuuper lief.
Daarna zijn we weer lekker gaan chillen op onze kamer want voor de volgende dag stonden de kraton (paleis van de sultan) en Malioboro (grootste winkelstraat van Yogya) op het schema.
Maar hier de volgende keer meer over! (het was heul tof).
Liefs en tot snel schrijfs! X
Toch ga ik wel even beginnen bij de aankomst hier!
Woensdagmiddag kwamen we rond 16 uur aan op het vliegveld van Yogyakarta waar de leraressen van de school ons al op stonden te wachten. Ze waren met zijn drieen en vanaf het vliegveld namen we meteen een taksi ( op zijn Indonesisch) naar het verblijf wat ze al voor ons geregeld hadden. Super lief natuurlijk.
De leraressen die ons op kwamen halen waren bu Esfi en bu Inung. (Ze zeggen altijd het woordje 'bu' voor een naam als iemand je vriend is, bij een man komt er pak voor dat is de afkorting van bapak en betekent vader. Bu is de afkorting van Ibu en betekent moeder.)
Hier in Yogyakarta is het verkeer alweer iets gestructureerder dan het in Jakarta was, dus we zaten al wat rustiger in de auto. Toen we in de straat van ons guesthouse kwamen waren we eerst een beetje bang dat het niet zoveel zou zijn wat ze voor ons uitgezocht hadden, wat natuurlijk een beetje ondankbaar klinkt, maar er staan verschillende krotjes in de straat en dat maakt je toch wel een beetje bang. Maar toen we aankwamen bij ons guesthouse was de spanning meteen weg. WAUW wat is dit mooi! Het huis is een grote villa, net nieuw en pas geopend in december 2012.
Het is ontzettend mooi en schoon. De kamers zijn niet erg groot, maar we hebben alles wat we nodig hebben. Er is airco, een normale wc een warme douche en zelfs een tv. We zitten hier nu met zijn tweeen, maar komende maandag krijgen we alle vier een aparte kamer. Nog luxer dus! Dan heeft iedereen een eigen tweepersoonsbed, super chill.
Maar goed, toen we onze spullen even weg hadden gezet namen bu Esfi en bu Inung ons mee naar een klein eettentje, want we hadden nog maar weinig gegeten die dag. Daar kregen we ons eerste echte Indonesische gerechtje. Nasi Goreng en Nasi blabla (naam vergeten) was in ieder geval met tofu. Het smaakte erg lekker.
Daarna zijn we teruggelopen naar onze kamers en zijn we al snel gaan slapen.
De volgende dag kwam bu Santi ons ophalen samen met de lerares van de gym. Achterop de scooter werden we naar Sekolah Teruna Bangsa gebracht. Dat was soms even je ogen dichtknijpen, maar we hebben het overleefd.
Op school kwamen alle kinderen meteen naar ons toe gerend. Blanken zijn hier nog steeds helemaal speciaal. We moesten aan de kleinste kindjes zelfs handtekeningen uit gaan delen.
Daarna kregen we van bu Tika een rondleiding door de school. Ze nam ons alle klassen mee in waar de kinderen meteen begonnen te juichen toen we binnen kwamen. We hebben overal een paar vragen beantwoord en werden toen meegenomen naar de bibliotheek.
Dit is een kleine ruimte met een aantal boekjes, maar wel de plaats waar de airco goed werkt en dat is in de rest van de school niet echt het geval.
De bibliotheek is wel het hok waar we het vaakst zitten iedere dag. Vooral wachten, wat lunchen en kletsen. De kinderen lopen de hele dag door de school te struinen. De structuur daarin hebben we nog niet helemaal door. Soms hebben we het idee dat de lerares ook geen idee heeft waar de helft van de klas uithangt, maar maandag zullen we hier meer van zien.
Na het wachten hebben we buiten even scooter leren rijden. Dit ging al best wel goed, maar tussen de rest van het verkeer rijden was nog best moeilijk aangezien ze hier aan de andere kant van de weg rijden. Goed opletten dus.
Lunch kregen we daarna op school in het aircohok en daarna hebben we weer lekker zitten wachten daar.
's middags hadden de jongens van groep 5 namelijk een voetbal wedstrijd en een moeder van die jongens kwam ons op school ophalen om mee te nemen naar de wedstrijd.
Wij staan echt versteld van hoe gastvrij ze hier allemaal zijn. Iedereen wil alles voor ons doen en staat altijd voor ons klaar.
Daar kunnen ze in Nederland nog eens een voorbeeld aan nemen!
Ook heeft ze ons na de voetbalwedstrijd weer netjes thuis afgezet.
's avonds hebben we pizza gehaald. Die is echt niet te vergelijken met de pizza's die wij hebben. Dat moeten we ze nog maar even leren, want een pizza zonder tomatensaus is niet echt een pizza. Maar na al die rijst was het toch wel lekker.
's nachts kreeg ik super veel last van mijn jetlag en ben ik pas om half 4 in slaap gevallen. De volgende dag waren we allemaal helemaal kapot, maar we moesten toch weer naar school om afspraken te maken over het lesgeven en de directrice en het hoofd van de stichting te ontmoeten.
Dit was erg leuk. Je kunt merken dat het hoofd van de stichting erg veel aanzien heeft. Het is een super lieve man, maar onze collega's stelden zich heel nederig op. Toen we naar huis moesten zou hij ons met de auto naar huis brengen en bu Santi zei dat we ons erg vereerd moesten voelen, want het was erg speciaal dat hij dit zomaar deed.
Eenmaal weer thuis waren we helemaal kapot van alle informatie en indrukken van deze dag dus zijn we even uit gaan rusten.
Sabine voelde zich al niet zo lekker van het eten of de jetlag dat is nog een vraag en ook Bregje voelde zich niet meer zo fit.
Toen kwam onze huisbaas aankloppen met een bordje Nasi Goreng. Hij wilde dit graag voor ons maken als we dat lekker vonden. Sabine hield het bij nasi putih. (witte lijst). In de hal had hij de tafel voor ons gedekt met een drankje erbij. suuuuuuper lief.
Daarna zijn we weer lekker gaan chillen op onze kamer want voor de volgende dag stonden de kraton (paleis van de sultan) en Malioboro (grootste winkelstraat van Yogya) op het schema.
Maar hier de volgende keer meer over! (het was heul tof).
Liefs en tot snel schrijfs! X
-
02 Februari 2013 - 17:45
Tine VanEsch :
Pasje , een super leuk verslg ga zo door. -
02 Februari 2013 - 19:30
Daan:
Het passie wat ontzettend leuk om te lezen. Ik dacht David jullie zou gaan missen maar met Skype, deze verslagen e wifi hoeft dat helemaal niet!!!! Chilll heel veel plezier nog!! Xxx -
02 Februari 2013 - 21:43
Bibi :
Wat suuuuuper leuk dat het zo goed gaat met jullie! Leuk om te lezen. De jongens hebben de atlas er al bij gehaald om te kijken waar je nu precies bent.... o zegt Mika dat is maar aan de andere kant van de wereld bol..... vlakbij toch!!!!! hahahahahahha
Hebben jullie ook 'n postadres?
Liefs van os allemaal xx -
03 Februari 2013 - 11:14
Michellientje:
Zusje, wat schrijf je toch leuk!
We zitten je croissantjes op te eten :p
Tot over een uurtje -
03 Februari 2013 - 11:46
Tonny Bekink:
dag Pacalle
Om maar eens met jou woorden te spreken, super leuk je reis verslagen, ik kan je belevenissen zo voor me zien. dus lekker zo door gaan. Kus opa en oma -
03 Februari 2013 - 13:23
Bieneke:
Wat schrijf je toch gezellig, het is alsof ik er bij ben, ga zo door!!!, lieve groet, bieneke. -
03 Februari 2013 - 19:58
Deb En De Mannen :
Vol weekend gehad en dus nu even de tijd (mannetjes net op bed en voetbal op tv voor Joost ;)) even de tijd om je blog te lezen! Je mag wat mij betreft best elke dag schrijven hoor ;) dit gaat niet snel vervelen, je schrijft super gezellig en beeldend dus prima om daar de komende maanden de dag mee te beginnen!! Nee, kan me voorstellen dat het ook gewoon niet haalbaar is met al je beleefnissen! Kun je ook foto 's uploaden? Erg benieuwd naar wat jullie zien en waar je verblijft! (Of heb ik niet goed gekeken?! zi nog even de site goed bekijken misschien?! :)) Ben net als m'n zus benieuwd of je daar ook post kan ontvangen?!
Heel veel plezier met alles bewonderen, beginnen met werken en het wennen aan het leven (eten, ritme, gebruiken...) daar!! Hele dikke kussen van Phlip, Ted, Joost en Deb -
04 Februari 2013 - 12:23
Bart En Tineke:
Hallo Pascalle,
We hebben van oma je contactadres gekregen en houden nu ook je weblog bij.
Spanning, verbazing , enthousiasme en verwondering. Dat gevoel kregen we bij het lezen van je verhalen. We ontdekten meteen dezelfede verhalenstructuur die we ook destijds bij Ynske in Suriname hadden. Je houdt ons maar lekker op de hoogte, dan reizen we een beetje met je mee. Is Laura wel/ niet op dezelfde stageplek dan jij? We lazen 3 andere namen, terwijl haar zusje veretelde dat ze ook naar stage in Indonesie is. Een fijne, maar vooral leerzame tijd gewenst!!
Groetjes enne.......... het ga je goed meid.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
