Living the life in Indonesia
Blijf op de hoogte en volg Pascalle
14 Maart 2013 | Indonesië, Jogjakarta
Na bijna twee weken is het wel weer tijd voor een berichtje en al helemaal op dit moment, want we zitten diep in de stress.
Ik wilde eigenlijk al veel eerder een berichtje schrijven, maar toen ik daar aan begon had ik eigenlijk niet zoveel te vertellen. Alles wordt hier te normaal, we krijgen een gewoon leventje net als jullie in Nederland. Opstaan ontbijten naar je werk, stage of school, thuiskomen wat schoon maken, huiswerk maken of luieren en dan avondeten en slapen.
Dat geeft ook wel weer een goed gevoel, want we voelen ons hier thuis en we maken echt nog steeds veel leuke dingen mee, alleen kijken we gewoon van veel dingen niet meer op.
Vorige week dinsdag was het de bedoeling dat Sabine en ik gymles zouden geven aan groep 3, maar het regenseizoen maakt er zijn eigen feestje van. Eerst regende het nog op een vaste tijd vooral 's avonds, dat verandere naar 's middags en ondertussen regent het soms gewoon de hele dag en soms een paar dagen niet. Zo was het dinsdag dus een regenachtige dag. Dat betekende dat de gymles in ieder geval niet buiten door kon gaan, maar een gymzaal bestaat hier niet. Dus werd de gymles verplaatst naar in de klas. Nu zijn de klassen hier niet erg groot, dus wij waren erg benieuwd hoe ze dit gingen doen.
De tafels en stoelen werden opzij geschoven waardoor er een ruimte in het midden leeg was. Hier werden de kinderen in drie rijen opgesteld en werden de rek en strek oefeningen gewoon gedaan. Daarna werden er nog wat balspelletjes gedaan en was er dus gewoon weer een gymles voorbij. Heel apart maar wel grappig om ook een keer mee te maken.
Donderdag zijn we weer naar de aerobicles geweest. Dit keer ging het al een stuk beter dan de vorige keer alleen kunnen we nog steeds niet alles bijhouden, maar het is nog steeds leuk om te doen.
Vrijdag zijn we met zijn alle gaan eten in een restaurantje wat we hebben leren kennen door onze nieuwe indonesische vrienden. Het heet Cuba Libre en heeft een Duitse eigenaar. Dat was ook wel te merken aan het eten, want voor het eerst kregen we een normaal stukje vlees zonder hoofd of botten. Gewoon een lekker kipfiletje zoals je hem in Nederland ook krijgt. Dat was dus weer even genieten en we hebben er weer een nieuwe favoriet bij.
Zaterdag was het tijd voor de fieldtrip (soort schoolreisje) van groep 3 t/m 5. In Nederland gaan we dan vaak naar een pretpark, maar dat was hier een beetje anders. Met de bus werden we naar een geitenboerderij gebracht waar de kinderen twee uurtjes mochten zijn. Ze kregen veel uitleg van een man over de geiten en over de producten die met de geitenmelk gemaakt werden. (heul saai). En mochten daarna de geitjes die met een touwtje aan de boom zaten even aaien en eten geven. Verder werden de geiten hier een voor een allemaal met de hand gemolken! Wat een werk.
Voor ons was alleen de busreis al een schoolreisje opzich. De buschauffeurs zijn hier al berucht om hun rijkunsten en dit hebben we nu ook in reallife kunnen ervaren. Het begon al bij het instappen. In de bus was geen airconditioning en dit werd daarom opgelost door gewoon de achterdeur open te laten staan tijdens het rijden. Niet dat dit veel hielp, want we zwommen bij aankomst nog zo ongeveer de bus uit in het zweet. En echt veilig kon je het ook niet noemen aangezien er twintig kuntjes tussen de 8 en 10 jaar oud in de bus zaten. Maar we hebben het allemaal overleefd en er is niets gebeurd.
Tijdens de lunch dachten we gezellig met alle kindjes te eten, maar ze hadden speciaal voor ons in het restaurant een aparte tafel met een bordje waar op stond Guests from Holland. (beetje opgelaten voelden we ons toen wel) Zo willen we niet behandeld worden, als een groepje prinsessen. Maarja het is niet anders en het eten was wel heel lekker.
Zaterdag avond waren we door de tante van Tika uitgenodigd om in Solo (een plaatsje ongeveer 2,5 uur rijden vanaf yogya) uiteten te gaan en te gaan stappen met haar en twee vrienden van Tika. Zij stond erop dat ze het diner en het hotel waar we zouden verblijven zou betalen. We hebben een super leuke avond gehad en in een prachtig hotel geslapen, met zwembad waar we de volgende dag met kleren en al ingesprongen zijn, want bikini's waren we vergeten en zijn hier ook iets te bloot!
Zondag hebben we dus ook een lekker rustig dagje gehad om uit te rusten van het drukke weekend.
Dinsdag was een Boedhistische feestdag en in Indonesië is iedereen op alle feestdagen van alle verschillende geloven vrij. Dus ook deze dinsdag was de school dicht. Wat het precies voor feestdag was weten we niet, we weten alleen dat de Boedhisten de hele dag niet eten en niet drinken en niet hun huis uit, maar alleen maar bidden.
Maar wij zijn geen Boedhisten dus wij gingen samen met bu Santi en bu Tika raften.
Dat was een heel avontuur, in een klein busje werden we naar de rivier gebracht, we voelden ons net dieven in een politiebusje.
De rivier was wel indrukwekkend, want toen we op het water waren zagen we aan de zijkanten van het water mensen zichzelf wassen, hun kleren wasen, naar de wc gaan, en zelfs hun tanden poetsen. Dat was wel even schrikken. Wij gaan voor ons plezier het water op in de boot en zij leven daar zo ongeveer.
Maar het was wel heel gaaf en we gaan binnenkort de wat moeilijkere route doen!
Zo dat was weer even een lang verhaaltje! In het begin had ik het over stress en daar heb ik hier nu niks over vertelt, in het kort:
We hebben heel veel problemen met ons visum verlengen en eigenlijk is het gewoon ON-mogelijk maar daar meer over in mijn volgende verslagje!
heel veel liefs dikke kus!
Ik wilde eigenlijk al veel eerder een berichtje schrijven, maar toen ik daar aan begon had ik eigenlijk niet zoveel te vertellen. Alles wordt hier te normaal, we krijgen een gewoon leventje net als jullie in Nederland. Opstaan ontbijten naar je werk, stage of school, thuiskomen wat schoon maken, huiswerk maken of luieren en dan avondeten en slapen.
Dat geeft ook wel weer een goed gevoel, want we voelen ons hier thuis en we maken echt nog steeds veel leuke dingen mee, alleen kijken we gewoon van veel dingen niet meer op.
Vorige week dinsdag was het de bedoeling dat Sabine en ik gymles zouden geven aan groep 3, maar het regenseizoen maakt er zijn eigen feestje van. Eerst regende het nog op een vaste tijd vooral 's avonds, dat verandere naar 's middags en ondertussen regent het soms gewoon de hele dag en soms een paar dagen niet. Zo was het dinsdag dus een regenachtige dag. Dat betekende dat de gymles in ieder geval niet buiten door kon gaan, maar een gymzaal bestaat hier niet. Dus werd de gymles verplaatst naar in de klas. Nu zijn de klassen hier niet erg groot, dus wij waren erg benieuwd hoe ze dit gingen doen.
De tafels en stoelen werden opzij geschoven waardoor er een ruimte in het midden leeg was. Hier werden de kinderen in drie rijen opgesteld en werden de rek en strek oefeningen gewoon gedaan. Daarna werden er nog wat balspelletjes gedaan en was er dus gewoon weer een gymles voorbij. Heel apart maar wel grappig om ook een keer mee te maken.
Donderdag zijn we weer naar de aerobicles geweest. Dit keer ging het al een stuk beter dan de vorige keer alleen kunnen we nog steeds niet alles bijhouden, maar het is nog steeds leuk om te doen.
Vrijdag zijn we met zijn alle gaan eten in een restaurantje wat we hebben leren kennen door onze nieuwe indonesische vrienden. Het heet Cuba Libre en heeft een Duitse eigenaar. Dat was ook wel te merken aan het eten, want voor het eerst kregen we een normaal stukje vlees zonder hoofd of botten. Gewoon een lekker kipfiletje zoals je hem in Nederland ook krijgt. Dat was dus weer even genieten en we hebben er weer een nieuwe favoriet bij.
Zaterdag was het tijd voor de fieldtrip (soort schoolreisje) van groep 3 t/m 5. In Nederland gaan we dan vaak naar een pretpark, maar dat was hier een beetje anders. Met de bus werden we naar een geitenboerderij gebracht waar de kinderen twee uurtjes mochten zijn. Ze kregen veel uitleg van een man over de geiten en over de producten die met de geitenmelk gemaakt werden. (heul saai). En mochten daarna de geitjes die met een touwtje aan de boom zaten even aaien en eten geven. Verder werden de geiten hier een voor een allemaal met de hand gemolken! Wat een werk.
Voor ons was alleen de busreis al een schoolreisje opzich. De buschauffeurs zijn hier al berucht om hun rijkunsten en dit hebben we nu ook in reallife kunnen ervaren. Het begon al bij het instappen. In de bus was geen airconditioning en dit werd daarom opgelost door gewoon de achterdeur open te laten staan tijdens het rijden. Niet dat dit veel hielp, want we zwommen bij aankomst nog zo ongeveer de bus uit in het zweet. En echt veilig kon je het ook niet noemen aangezien er twintig kuntjes tussen de 8 en 10 jaar oud in de bus zaten. Maar we hebben het allemaal overleefd en er is niets gebeurd.
Tijdens de lunch dachten we gezellig met alle kindjes te eten, maar ze hadden speciaal voor ons in het restaurant een aparte tafel met een bordje waar op stond Guests from Holland. (beetje opgelaten voelden we ons toen wel) Zo willen we niet behandeld worden, als een groepje prinsessen. Maarja het is niet anders en het eten was wel heel lekker.
Zaterdag avond waren we door de tante van Tika uitgenodigd om in Solo (een plaatsje ongeveer 2,5 uur rijden vanaf yogya) uiteten te gaan en te gaan stappen met haar en twee vrienden van Tika. Zij stond erop dat ze het diner en het hotel waar we zouden verblijven zou betalen. We hebben een super leuke avond gehad en in een prachtig hotel geslapen, met zwembad waar we de volgende dag met kleren en al ingesprongen zijn, want bikini's waren we vergeten en zijn hier ook iets te bloot!
Zondag hebben we dus ook een lekker rustig dagje gehad om uit te rusten van het drukke weekend.
Dinsdag was een Boedhistische feestdag en in Indonesië is iedereen op alle feestdagen van alle verschillende geloven vrij. Dus ook deze dinsdag was de school dicht. Wat het precies voor feestdag was weten we niet, we weten alleen dat de Boedhisten de hele dag niet eten en niet drinken en niet hun huis uit, maar alleen maar bidden.
Maar wij zijn geen Boedhisten dus wij gingen samen met bu Santi en bu Tika raften.
Dat was een heel avontuur, in een klein busje werden we naar de rivier gebracht, we voelden ons net dieven in een politiebusje.
De rivier was wel indrukwekkend, want toen we op het water waren zagen we aan de zijkanten van het water mensen zichzelf wassen, hun kleren wasen, naar de wc gaan, en zelfs hun tanden poetsen. Dat was wel even schrikken. Wij gaan voor ons plezier het water op in de boot en zij leven daar zo ongeveer.
Maar het was wel heel gaaf en we gaan binnenkort de wat moeilijkere route doen!
Zo dat was weer even een lang verhaaltje! In het begin had ik het over stress en daar heb ik hier nu niks over vertelt, in het kort:
We hebben heel veel problemen met ons visum verlengen en eigenlijk is het gewoon ON-mogelijk maar daar meer over in mijn volgende verslagje!
heel veel liefs dikke kus!
-
14 Maart 2013 - 08:02
Riekie:
Lieve Pascalle, het was weer een gezellig stukje. Ik had al vanaf maandag gekeken of er een verhaaltje was. Eindelijk nu, ha,ha. Ik verheug me er altijd op. Gezellig. Wat jullie visum betreft: hoe moet dat nu? Ik ben heel benieuwd. Hoop dat het allemaal goed gaat verlopen.
Nou meisje, geniet. Dikke knuffel xxxx. -
14 Maart 2013 - 16:15
Dirk:
Dinsdag was het Balinees nieuwjaar. Op het eiland Bali mag dan niemand op straat.
Twee dagen geleden begon bij zonsondergang Nyepi, het Balinees
Nieuwjaar 1935, en dit wordt in stilte gevierd : geen licht maken,
geen lawaai, geen TV, geen radio, geen muziek, niet koken, ramen
verduisteren met karton, kortom, algehele stilte en thuis blijven.
Niemand mag zijn huis uit.
Toeristen mogen hun hotel niet uit en de ramen van hun kamer worden verduisterd.
Zelfs de luchthaven wordt gesloten, dus geen vliegtuigen mogen landen
op Bali, de zeehavens worden gesloten, dus geen ferry boten mogen
aanleggen in een Balinese haven, kortom, Bali wordt totaal afgesloten
van de wereld.
Wanneer de avond valt moet ik verduisteren omdat mijn computerscherm
natuurlijk oplicht en dat mag niet. Geen straaltje licht mag naar
buiten schijnen of de patrouille komt langs en legt een boete op van 1
miljoen Rupiah (80 Euro) en/of ze gooien de ruiten in met stenen.
Die patrouille is door de hindoepriesters onzichtbaar gemaakt voor de
kwade geesten die tijdens de periode van stilte het eiland bezoeken...
Als nu die kwade geesten geen licht zien, geen kooklucht ruiken en
geen mens op straat zien denken zij dat Bali onbewoond is en gaan weer
weg.
Geen mens op straat, geen auto's, zelfs geen fiets en geen pollutie
van autogassen. Enkel de vogeltjes die fluiten en een enkele blaffende
hond.
Heerlijk !
-
14 Maart 2013 - 16:18
Dirk:
Dinsdag was dus geen Boedhistische feestdag, het was een Hindoe feestdag, namelijk Balinees Nieuwjaar. -
14 Maart 2013 - 17:31
Tine :
Hoi Pasje, wat een verhaal en een belevenis,ik hebb weer genoten van je verhaal na 3 dagen wachten.
succes met je visum, dikkeknuffelkus. -
15 Maart 2013 - 03:53
Pascalle:
Nou Dirk bedankt voor de informatie. Het was niet zo serieus bedoeld hoor ik had het zelf ook op kunnen zoeken als ik het graag wilde weten! Maar bedankt voor de moeite en sorry voor mijn fout van het boedhismr het hindoeisme dus. -
15 Maart 2013 - 14:37
Bieneke:
Hallo Pascalle, he! gelukkig weer een stukje van jou, ik kijk er gewoon naar uit.Wat maak je toch veel mee, echt veel meer dan in ons koude kikkerlandje.
Ik hoop dat het snel goed komt met je visum. Lieve groet. -
15 Maart 2013 - 22:07
Michelle Zus:
Hee Zussie. Heel leuk verhaaltje weer. Maar ik zat dus ff te denken. Jij zei dat je het raften wel een beetje saai had gevonden. Maar je zei ook dat de mensen in dat water aan de kanten hun behoeftes zaten te doen. Dan denk ik. Zo erg zal het dat toch niet zijn dat het makkelijk was, want om nou in dat water te kantelen, of helemaal onder gespetterd te worden door een wilde golf, lijkt me ook niet zo'n pretje. Haha
Dikke kus -
16 Maart 2013 - 11:41
Pascalle:
Haha zussie het waa niet saai en om je even te laten griezelen we hebben regelmatig in dat water gelegen. Maar goed de zee is ook niet schoon dus op zich haha -
19 Maart 2013 - 18:31
Tonny En Aad:
Dag Pascalle
Je leest dit pas als je thuis komt van je vakantie, het is dus goed gekomen voor jullie alle 4.
Het wel weer een spannend verhaal hoor, we kijken uit naar je verhalen over Sumatra, geniet maar van je avontuur in het verre Indië.
dikke kus van onsxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
24 Maart 2013 - 11:49
Joop Janssen:
Hoi Pascalle,
Ik heb weer erg genoten van je verslag. Geniet er maar lekker van. Vooral veel succes met de verlenging van je visum. Groetjes. -
06 April 2013 - 12:11
Jolanda,oscar,isa En Britt:
hoi pascalle,
dat was weer een leuk verhaaltje. we zitten al met zijn alle te wachten
op het volgende verslag. we hopen dat je het naar je zin hebt( volgens mij wel)
nou dikke kusss van ons allemaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
