Het regent, het regent, de pannetjes worden nat!
Blijf op de hoogte en volg Pascalle
18 Februari 2013 | Indonesië, Jogjakarta
Er is al weer een hele week voorbij. Aan de ene kant heb ik het gevoel dat het nu heel snel gaat, want we zitten hier nu al voor de vierde week en dat is al bijna een hele maand. Maar er komen ook nog 3 maanden aan en dat klinkt dan wel weer lang. Maar als de komende drie maanden net zo leuk zijn als deze maand, dan houd ik het hier echt nog wel 3 maanden vol!
We hebben ondertussen het schema gekregen waarop staat wanneer we les moeten geven en wanneer de kinderen vakantie hebben. In maart hebben we twee weken vakantie en toen we dat hoorden zijn we natuurlijk meteen gaan kijken hoe we deze vakantie het beste konden gebruiken! De rest van het land gaan zien natuurlijk!
Na heel veel zoeken en overleggen, hebben we besloten om voor 9 dagen Sumatra te gaan verkennen. We gaan daar de natuur in om orang oetangs en olifanten te spotten en natuurlijk ook een ritje op een olifant te kunnen maken. We gaan met een jeep het woud in en gaan met een kleine kano naar onze overnachtingsplaats. Hier is geen warm water en alleen stroom tussen 21.00u en 00.00u. Ook gaan we eten bij de locals en naar het Tobameer. We kijken er nu al naar uit!!
Maar eerst nog even vier weekjes lesgeven natuurlijk.
Afgelopen week hebben we niet meer zo veel nieuwe dingen meegemaakt. We merken dat we echt gewend raken aan hoe alles hier gaat en krijgen nu echt ons eigen leventje hier.
Bu Santi geeft iedere dag na school ook Engelse les aan de leerkrachten. Wij hebben hier een les bijgezeten en toen werd ons meteen gevraagd of wij dit niet voortaan wilden doen. Nou is mijn Engels echt niet zo goed ofzo, maar het is iedere keer maar een kwartiertje tot half uurtje, dus we hebben besloten om dit te gaan doen.
Dinsdag gaven we voor de eerste keer les. Je merkt dat de leerkrachten vooral heel verlegen zijn en bang zijn om fouten te maken. Dit kan ik me wel voorstellen, want dat hebben wij ook met het Indonesisch praten.
We moeten er dus vooral voor gaan zorgen dat ze tijdens onze lesjes veel gaan praten, zodat ze daar wat zelfverzekerder in woorden.
Afgelopen week hebben de regenbuien bedacht om eens tijdens een ander tijdstip uit de lucht te komen vallen. Eerst kwamen ze zo rond zes uur 's avonds en dan waren we al thuis en hoefden we niet meer zoveel, maar ze hebben zich nu verplaatst naar half 3 's middags en dat is precies de tijd dat wij van school naar huis scooteren. Aangezien wij nog steeds geen regenpak aangeschaft hebben, betekend dit dat we of twee uur op school zitten te wachten, wat we de eerste twee dagen hebben gedaan, of dus door de regen naar huis moeten. Dat lijkt in eerste instantie best verfrissend, maar de regen is hier nou niet echt schoon, dus je kleding kun je meteen wassen (wat we tot nu toe nog met de hand doen) en zelf springen we dan ook maar weer even onder de douche. Hopelijk verplaatst de regen zich deze week weer naar een wat praktischer tijdstip.
Ook krijgen we nu echt een leuke band met de kinderen en zijn we tijdens onze pauzes vaak op het schoolplein te vinden. Alle kinderen zijn fanatieke basketbalspellertjes en hier doen we graag aan mee. Wel krijgen we hier een ontzettende deuk in ons echo, want zelfs de kinderen uit groep vijf winnen met gemak van ons. We moeten hier dus echt beter op gaan oefenen, want er worden ondertussen al wedstijdjes tegen de kinderen uit groep 8 voor ons georganiseerd door de leerkrachten en dat wordt echt een regelrechte afgaan op deze manier.
Vrijdag zijn Hedwich en Bregje met Santi meegeweest naar haar vrijwillegerswerk. Ze geeft Engelse les aan kinderen die geen geld hebben om naar school te gaan. Hier mogen Sabine en ik komende week mee naartoe en ik ben erg benieuwd.
Aan het einde van de middag smste bu Tika ons of we zin hadden om iets leuks te gaan doen, ze nam ons mee naar de karaoke bar en we hebben daar de longen uit ons lijf gezongen, van britney spears en de Spice girls tot queen, the backstreetboys en one direction.
Het was een super gezellige avond.
De volgende dag was er een soor van open dagje op school en wij zouden hierbij helpen. De kinderen hadden zelf allemaal eten gemaakt en dit gingen ze dan verkopen met hun eigen klas op het schoolplein. Hier kwamen natuurlijk vooral de ouders op af. Zelf hebben we natuurlijk ook wat dingen geproeft en dat smaakte best goed.
Tot nu toe ben ik nog nergens ziek van geworden. Ik geloof dat ik best een sterke maag heb, want ik ben eigenlijk de enige die nog niet ziek is geworden. Maar dit kan ik maar beter niet te hard roepen.
's avonds zouden we met Tika het uitgaansleven gaan verkennen. En dat gebeurde ook. Rond 20.00u kwam ze ons ophalen met de auto. Ze had een vriend van haar zus meegenomen die zou rijden.
We begonnen in cafe Bintang. Dit was in de buurt van de malioboro en hier waren dus veel Europeanen en Australiers. We raakten al snel aan de praat met een Australiër die hier een tijdje woonde. Maar om half 12 vertrokken we weer, want Tika wilde met ons naar een discotheek.
We kwamen aan bij een ontzettend groot, modern gebouw, waar binnen de airco ik denk op vijftien graden stond. Wij hadden een tshirtje en kort broekje aan en hadden het daar in het begin ontzettend koud.
We werden als buitenlanders natuurljk weer ontzettend aangekeken.
Ook is het hier normaal om als je gaat stappen een fles alcohol te bestellen. In deze discotheek stonden ook echt geen arme Indonesiers.
Maar aan hun versiertrucjes mogen ze wel eens gaan werken, want op een gegeven moment kwam er een kereltje naar mij toe die vroeg of ik hier wel eens vaker kwam. Toen ik zei dat ik hier pas voor de eerste keer kwam zei hij dat ik zo'n bekend gezicht had en dat hij echt dacht dat hij mij hier al vaker had gezien.
Aangezien wij met zijn vieren de enige meisjes in de club waren die blond haar en blauwe ogen hadden en bijna boven iedereen uitstaken, lijkt me dit redelijk onwaarschijnlijk. Maar ik kon er wel om lachen.
De stapavondjes duren hier net als in Nederland gewoon tot vier uur 's nachts, wat betekend dat we de volgende dag lekker lang uitgeslapen hebben.
Hoewel het eigenlijk de bedoeling was om deze dag helemaal niks te doen, werd dit plan toch een beetje gewijzigd. Ik had namelijk al een paar dagen een klein wondje op mijn voet en die had bedacht dat hij eens ontzettend ging ontsteken.
Toen ik de volgende ochtend wakker werd had ik dus een hele dikke voet. Hier moest ik even mee naar de dokter, dus ik stuurde Santi een smsje of ze een goede dokter wist en binnen een kwartier stond ze bij me op de stoep. Zij is echt zo ontzettend lief!
We moesten naar het ziekenhuis, want er waren geen dokterspraktijken open op zondag.
Hedwich en Santi gingen met me mee. Aangezien ik niet ernstig ziek was vond ik het eigenlijk best wel leuk om een Indonesisch ziekenhuis eens van binnen te zien. Na anderhalf uur wachten was ik dan eindelijk aan de beurt. Het was een groot ziekenhuis, waar echt schoon gewerkt werd. Alle zusters hadden de hele dag een mondkapje voor.
Nadat de zusters en dokter met een grote zaklamp naar mijn voetje hadden gekeken werden er drie verschllende soorten pilletjes en een zalfje voor geschreven. Dan denk je dat je een godsvermogen kwijt bent, want dat zou in Nederland wel zo zijn, maar voor de afspraak en medicijnen bij elkaar was ik ongeveer 7 euro kwijt. Ongelooflijk dus.
Natuurlijk heb ik bij mijn moeder nog even gecheckt of deze medicijnen allemaal betrouwbaar zijn, want je weet maar nooit en mamas mening is stiekem nog steeds het allerbelangrijkst.
Zo dat was het weer voor deze week, volgende week probeer ik weer een verslagje van mijn nieuwe belevingen op te schrijven en komt Patrick (een leraar van de PABO) ons gezellig opzoeken.
Liefs en dikke kus vanuit het heerlijk warme Indonesië!
We hebben ondertussen het schema gekregen waarop staat wanneer we les moeten geven en wanneer de kinderen vakantie hebben. In maart hebben we twee weken vakantie en toen we dat hoorden zijn we natuurlijk meteen gaan kijken hoe we deze vakantie het beste konden gebruiken! De rest van het land gaan zien natuurlijk!
Na heel veel zoeken en overleggen, hebben we besloten om voor 9 dagen Sumatra te gaan verkennen. We gaan daar de natuur in om orang oetangs en olifanten te spotten en natuurlijk ook een ritje op een olifant te kunnen maken. We gaan met een jeep het woud in en gaan met een kleine kano naar onze overnachtingsplaats. Hier is geen warm water en alleen stroom tussen 21.00u en 00.00u. Ook gaan we eten bij de locals en naar het Tobameer. We kijken er nu al naar uit!!
Maar eerst nog even vier weekjes lesgeven natuurlijk.
Afgelopen week hebben we niet meer zo veel nieuwe dingen meegemaakt. We merken dat we echt gewend raken aan hoe alles hier gaat en krijgen nu echt ons eigen leventje hier.
Bu Santi geeft iedere dag na school ook Engelse les aan de leerkrachten. Wij hebben hier een les bijgezeten en toen werd ons meteen gevraagd of wij dit niet voortaan wilden doen. Nou is mijn Engels echt niet zo goed ofzo, maar het is iedere keer maar een kwartiertje tot half uurtje, dus we hebben besloten om dit te gaan doen.
Dinsdag gaven we voor de eerste keer les. Je merkt dat de leerkrachten vooral heel verlegen zijn en bang zijn om fouten te maken. Dit kan ik me wel voorstellen, want dat hebben wij ook met het Indonesisch praten.
We moeten er dus vooral voor gaan zorgen dat ze tijdens onze lesjes veel gaan praten, zodat ze daar wat zelfverzekerder in woorden.
Afgelopen week hebben de regenbuien bedacht om eens tijdens een ander tijdstip uit de lucht te komen vallen. Eerst kwamen ze zo rond zes uur 's avonds en dan waren we al thuis en hoefden we niet meer zoveel, maar ze hebben zich nu verplaatst naar half 3 's middags en dat is precies de tijd dat wij van school naar huis scooteren. Aangezien wij nog steeds geen regenpak aangeschaft hebben, betekend dit dat we of twee uur op school zitten te wachten, wat we de eerste twee dagen hebben gedaan, of dus door de regen naar huis moeten. Dat lijkt in eerste instantie best verfrissend, maar de regen is hier nou niet echt schoon, dus je kleding kun je meteen wassen (wat we tot nu toe nog met de hand doen) en zelf springen we dan ook maar weer even onder de douche. Hopelijk verplaatst de regen zich deze week weer naar een wat praktischer tijdstip.
Ook krijgen we nu echt een leuke band met de kinderen en zijn we tijdens onze pauzes vaak op het schoolplein te vinden. Alle kinderen zijn fanatieke basketbalspellertjes en hier doen we graag aan mee. Wel krijgen we hier een ontzettende deuk in ons echo, want zelfs de kinderen uit groep vijf winnen met gemak van ons. We moeten hier dus echt beter op gaan oefenen, want er worden ondertussen al wedstijdjes tegen de kinderen uit groep 8 voor ons georganiseerd door de leerkrachten en dat wordt echt een regelrechte afgaan op deze manier.
Vrijdag zijn Hedwich en Bregje met Santi meegeweest naar haar vrijwillegerswerk. Ze geeft Engelse les aan kinderen die geen geld hebben om naar school te gaan. Hier mogen Sabine en ik komende week mee naartoe en ik ben erg benieuwd.
Aan het einde van de middag smste bu Tika ons of we zin hadden om iets leuks te gaan doen, ze nam ons mee naar de karaoke bar en we hebben daar de longen uit ons lijf gezongen, van britney spears en de Spice girls tot queen, the backstreetboys en one direction.
Het was een super gezellige avond.
De volgende dag was er een soor van open dagje op school en wij zouden hierbij helpen. De kinderen hadden zelf allemaal eten gemaakt en dit gingen ze dan verkopen met hun eigen klas op het schoolplein. Hier kwamen natuurlijk vooral de ouders op af. Zelf hebben we natuurlijk ook wat dingen geproeft en dat smaakte best goed.
Tot nu toe ben ik nog nergens ziek van geworden. Ik geloof dat ik best een sterke maag heb, want ik ben eigenlijk de enige die nog niet ziek is geworden. Maar dit kan ik maar beter niet te hard roepen.
's avonds zouden we met Tika het uitgaansleven gaan verkennen. En dat gebeurde ook. Rond 20.00u kwam ze ons ophalen met de auto. Ze had een vriend van haar zus meegenomen die zou rijden.
We begonnen in cafe Bintang. Dit was in de buurt van de malioboro en hier waren dus veel Europeanen en Australiers. We raakten al snel aan de praat met een Australiër die hier een tijdje woonde. Maar om half 12 vertrokken we weer, want Tika wilde met ons naar een discotheek.
We kwamen aan bij een ontzettend groot, modern gebouw, waar binnen de airco ik denk op vijftien graden stond. Wij hadden een tshirtje en kort broekje aan en hadden het daar in het begin ontzettend koud.
We werden als buitenlanders natuurljk weer ontzettend aangekeken.
Ook is het hier normaal om als je gaat stappen een fles alcohol te bestellen. In deze discotheek stonden ook echt geen arme Indonesiers.
Maar aan hun versiertrucjes mogen ze wel eens gaan werken, want op een gegeven moment kwam er een kereltje naar mij toe die vroeg of ik hier wel eens vaker kwam. Toen ik zei dat ik hier pas voor de eerste keer kwam zei hij dat ik zo'n bekend gezicht had en dat hij echt dacht dat hij mij hier al vaker had gezien.
Aangezien wij met zijn vieren de enige meisjes in de club waren die blond haar en blauwe ogen hadden en bijna boven iedereen uitstaken, lijkt me dit redelijk onwaarschijnlijk. Maar ik kon er wel om lachen.
De stapavondjes duren hier net als in Nederland gewoon tot vier uur 's nachts, wat betekend dat we de volgende dag lekker lang uitgeslapen hebben.
Hoewel het eigenlijk de bedoeling was om deze dag helemaal niks te doen, werd dit plan toch een beetje gewijzigd. Ik had namelijk al een paar dagen een klein wondje op mijn voet en die had bedacht dat hij eens ontzettend ging ontsteken.
Toen ik de volgende ochtend wakker werd had ik dus een hele dikke voet. Hier moest ik even mee naar de dokter, dus ik stuurde Santi een smsje of ze een goede dokter wist en binnen een kwartier stond ze bij me op de stoep. Zij is echt zo ontzettend lief!
We moesten naar het ziekenhuis, want er waren geen dokterspraktijken open op zondag.
Hedwich en Santi gingen met me mee. Aangezien ik niet ernstig ziek was vond ik het eigenlijk best wel leuk om een Indonesisch ziekenhuis eens van binnen te zien. Na anderhalf uur wachten was ik dan eindelijk aan de beurt. Het was een groot ziekenhuis, waar echt schoon gewerkt werd. Alle zusters hadden de hele dag een mondkapje voor.
Nadat de zusters en dokter met een grote zaklamp naar mijn voetje hadden gekeken werden er drie verschllende soorten pilletjes en een zalfje voor geschreven. Dan denk je dat je een godsvermogen kwijt bent, want dat zou in Nederland wel zo zijn, maar voor de afspraak en medicijnen bij elkaar was ik ongeveer 7 euro kwijt. Ongelooflijk dus.
Natuurlijk heb ik bij mijn moeder nog even gecheckt of deze medicijnen allemaal betrouwbaar zijn, want je weet maar nooit en mamas mening is stiekem nog steeds het allerbelangrijkst.
Zo dat was het weer voor deze week, volgende week probeer ik weer een verslagje van mijn nieuwe belevingen op te schrijven en komt Patrick (een leraar van de PABO) ons gezellig opzoeken.
Liefs en dikke kus vanuit het heerlijk warme Indonesië!
-
18 Februari 2013 - 08:47
Sabine Geerts:
Jeej ik ben de eerste die een reactie plaatst!
Wat maak je toch mega vette dingen mee Passie!! Ik ben jaloers!! Haha
Kusjesssss vanaf de overkant -
18 Februari 2013 - 09:32
Lies Jansen:
Hoi Pacalle,
Wat klinkt dat allemaal super goed!!!! Heel veel plezier nog en ik kijk uit naar je volgende verhaaltje. Als je gaat rijden op een olifant, nooit doen in de stad en enkel in een park waar ze zitten als ze gered zijn en goed verzorgd worden. Als ze in de stad rijden worden ze heel erg mishandeld, wat ontzettend zielig is. Je kan het beste even checken bij WSPA of de olifanten goed verzorgd worden waar je van plan bent heel te gaan, ze reageren heel goed via Facebook of Twitter :)
Veel plezier!!!
xx Lies -
18 Februari 2013 - 09:39
Pascalle:
Dankjewel voor de tip Lies. Zal het inderdaad even goed gaan checken want ik hoorde al zoiets ja! Wij zitten daar gelukkig niet in de stad maar meer in de bossen. Maar toch goed om even te checken! -
18 Februari 2013 - 10:31
Tine :
Hoi Pasje,
Het is weer een super verhaal hou vol zo ik kijk er naar uit,beterschap met je teen.
Dikke kus doei. -
18 Februari 2013 - 11:24
Zussie:
Leuk verhaal weer. Haha en de eerste leuke Australiaan is gespot?
Haha en zorg er maar voor dat het bij
dit ene bezoekje aan het ziekenhuis blijft.
Dikke smakkerd xxx -
18 Februari 2013 - 11:56
Bieneke:
Hallo lieve Pascalle,
Wat een heerlijk verhaal, je geniet volop dat spat er van af. Heb wel stiekem moeten grinniken dat je in plaats van ego echo schrijft. Geef jij door hoe jou echo eruit ziet ha!ha!.
Hier is het nu maandag 12.00 uur strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje.
Blijf veel schrijven, ik geniet er echt van, lieve groet. -
18 Februari 2013 - 15:11
Fia:
Gelukkig heb ik nu het adres meegekregen van je oma zodat ik weer terug kan schrijven.
Wat is het goed om te horen dat je de drie nog resterende maanden wel helemaal ziet zitten.
Toch leuk om te lezen dat de kinderen het van jullie winnen.
Gaat het lesgeven je goed af en heb je daar in de toekomst ook wat aan b.v.Hoe je lesgeeft en op wat voor manier je iets het beste aanpakt?
Moet je daar nog een verslag van maken voor school?
We zijn gisteren heerlijk gaan eten met zussen ,waaronder je oma , en broers.
Herman wordt 60 en dat vierden we natuurlijk.
Ik hoop dat de pillen en zalfjes goed geholpen hebben voor je voet anders wordt het zo'n pijnlijke bedoening.
Het is zo gezellig om het verslag steeds te lezen, veel succes, beterschap met de voet en heel veel liefs Fia
-
18 Februari 2013 - 17:33
Tonny Bekink:
Het is hier nu half 6 in de avond en even gauw je verslag gelezen,was weer leuk om te doen en boeiend.
dikke kusxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx opa en oma -
19 Februari 2013 - 16:25
Riekiemuller:
Het was weer een heel leuk verslag hoor. Enig. Je hoeft je daar niet te vervelen hè?. Nou meisje, geniet maar lekker. Lieve groetjes van Riekie -
25 Februari 2013 - 18:51
Mariette:
Hey Pascalle,
Super verhaal weer. Zo leuk om mee te genieten van je indonesie avontuur.
En schattig dat je mama even checkt of t wel klopt wat ze in het ziekenhuis zeggen.
Deed ik ook toen ik net op mezelf woonde. Mamas weten alles het best toch?
Veel plezier mop je 'vakantie' in maart.
groetjes Mariette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
